•  ก่อนหน้า
  • 1
  • ...
  • 3
  • 4
  • 5(current)
  • 6
  • 7
  • ถัดไป 
ให้คะแนนกระทู้:
  • 2 โหวต - 5 เฉลี่ย
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
ขรล. ( [ ℓ เขี่ยรูปเล่น ] | Dawn Of Worlds ) (กิจแต่งนิยาย 5 บรรทัด)
#41
บทที่ 167 : นายเองก็เป็นได้นะ ตัวร้ายน่ะ

"พวกคุณดูมั่นใจจังเลยนะครับ พูดยังกับว่าพวกคุณเป็นฮีโร่ งั้นผมก็จะเป็นตัวร้ายให้ก็ได้ครับ!!" แบล็คผายมือปล่อยพลังระเบิด "ตู้ม!!" ลีอาน่าและแคนเดินโดนระเบิดกระเด็นไปคนละทาง "ร..ระเบิดงั้นเหรอ!?" แคนเดิลกำดาบแน่นวิ่งไปฟัน แต่ก็..."ตู้ม!!" แคนเดิลกระเด็นกลับไป "วิ่งเข้ามาแบบนั้นคิดอะไรอยู่เหรอครับคุณแคนเดิล" ในขณะที่แบล็คกำลังพูด ลีอาน่าย่องมาข้างหลังแบล็คหมายจะเอาหอกแทงแต่แบล็คไหวตัวทันใช้ประตูมิติวาร์ปมาข้างหลังลีอาน่าพร้อมกับใช้พลังระเบิดใส่ "ช้าไปนะครับ" ลีอาน่ากระเด็นไปนอนกับพื้น "หึหึหึ...ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!" "ล..ลีอาน่า?"
ตอบกลับ
#42
บทที่ 168 : ถ้าเป็นเราหละก็...

"หึๆ พอดีว่าในการโจมตีเมื่อซักครู่นี้ ผมได้ใส่พลังความมืดไปด้วย เพื่อที่จะกระตุ้นอีกด้านที่ชั่วร้ายของเธอไงครับ" แบล็ค อธิบาย ส่วน ลีอาน่า ก็หันหอกมาหา แคนเดิล "พี่ แคนเดิล พี่ต้องช่วยพี่เขานะคะ ภายในจิตใจพี่เขาตอนนี้กำลังปั่นป่วนค่ะ" รูเมีย ตะโกนบอกผ่านกรง "เข้าใจแล้ว" แคนเดิล ใช้ดาบป้องกันการโจมตี "จะทำยังไงดีหละ ถึงจะเรียกสติเธอกลับมาได้" "ต้องเป็นคนที่นางผูกพันธ์เท่านั้นถึงจะเรียกความทรงจำกลับมาได้" แคนเดิล นึกถึงเรื่องที่ วิคเตอร์ เคยบอก "จริงสิถ้าเป็นเรา..." แคนเดิล พุ่งไป แย่งอาวุธของเธอออกมาแล้ว ก็ จูบ เธอทันที จนเธอได้สติ
[Image: Kuroto_Continue_Meme.gif]
ตอบกลับ
#43
บทที่ 169 : เอ็กซคาลิเบอร์ เบอร์ เบอร์ เบอร์

"อั๊ยยะ!! 2 คนนี้มันจูบกันแล้วเห้ย!" กัมโบ้ตะโกน "อ๊ะ ข..ขอโทษนะ" แคนเดิลรีบถอยออกมา "ไม่เป็นไรหรอก ฉันดีใจด้วยซ้ำนะ" ลีอาน่ายิ้มให้แคนเดิล "14 นาที" แบล็คพูดแทรกขึ้นมา "เหลืออีกแค่ 14 นาทีงั้นเหรอ.." ลีอาน่ากังวล จู่ๆแคนเดิลก็เดินมาอยู่ตรงหน้าของลีอาน่าและชี้นิ้วใส่แบล็ค "จะเหลือเวลาอีกกี่นาทีผมไม่สน ตอนนี้ผมไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว และขอสัญญาตรงนี้เลยว่าจะต้องฆ่าแกและช่วยทุกคนรวมถึงลีอาน่าคนที่ผมรักด้วย!!!" แคนเดิลพูดจบจู่ๆก็มีพลังพุ่งพล่านมาจากแคนเดิล และพลังนั่นก็เปลี่ยนดาบของแคนเดิลกลายเป็นดาบเอ็กซคาลิเบอร์ในตำนาน!?
ตอบกลับ
#44
บทที่ 170 : Sparkling Spear

"ดาบนั่นมัน เอ็กซ์คาลิเบอร์ ทำไมคุณถึงมีมันได้กัน" แบล็ค สงสัย "ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันมาได้ยังไง แต่ฉันจะใช้มันจัดการกับแก ไปกันเถอะ ลีอาน่า" แคนเดิล บอก ลีอาน่า "อืม ได้เลย" พูดจบ หอกของ ลีอาน่า ก็เปล่งแสงออกมา แล้วก็กลายเป็นหอกในตำนาน Sparkling Spear "นั่นมัน Sparkling Spear งั้นเหรอ ไม่นึกเลยว่าอาวุธในตำนานทั้ง 2 จะมาอยู่ในมือพวกคุณได้หนะ แต่ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอก เพราะพวกคุณเป็นนักรบแห่งแสงนี่นะ ถ้างั้นผมขอทดสอบพลังหน่อยแล้วกัน" แบล็ค เตรียมชาร์จพลังระเบิด
[Image: Kuroto_Continue_Meme.gif]
ตอบกลับ
#45
บทที่ 171 : การต่อสู้แสนดุเดือด

"มันจะมาแล้ว ระวังด้วยนะ ลีอาน่า ?!" แคนเดิล ตะโกนบอก ลีอาน่า "อืม" ลีอาน่า ตอบรับ แบล็ค พุ่งตัวมาด้วยแรงระเบิด ทั้งคู่กระโดดหลบ แล้วสวนกลับไปโจมตีด้านหลังแบล็ค แต่ แบล็ค ก็เปิดประตูมิติรอไว้แล้วจึงวาปหลบมาทัน "ตัวฉัน ขอยืมพลังหน่อยนะ" "ได้เลย" ลีอาน่า เปลี่ยนเป็นร่างดาร์ค พุ่งเข้าไปโจมตี แบล็ค อีกที แบล็ค สวนกลับไปด้วยระเบิดแต่เธอก็หลบได้และโจมตี แบล็ค "ตอนนี้แหละ แคนเดิล" "ได้เลย ?!" แคนเดิล ชาร์จพลังดาบ พุ่งเข้าใส่แบล็คเต็มๆ อัดกระแทกบาเรีย จนแตก และทุกคนก็หลุดออกมาจากกรง
[Image: Kuroto_Continue_Meme.gif]
ตอบกลับ
#46
บทที่ 172 : เกมอาจจะเปลี่ยนเล็กน้อยนะครับ

"โอ๊ะ หลุดออกมาแล้ว ตอนนี้แหละทุกคนใช้เวทย์รักษาคนที่เจ็บเลย" กัมโบ้ บอกให้ทุกคนช่วยกันรักษาคนที่บาดเจ็บ "หึๆ ฮ่าๆๆๆ ไม่นึกเลยจริงๆนะครับว่าจะทำให้ผมจนมุมได้ขนาดนี้ ต้องขอยอมรับพวกคุณจริงๆ แต่จากนี้ไป เกมอาจจะเปลี่ยนเล็กน้อยนะครับ" แบล็ค พูดจบก็มีคลื่นพลังความมืดพุ่งออกมาจากตัวของเขา ร่างกายของเขาค่อยๆเปลี่ยนร่าง และเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเขาออกมา "ใบหน้านั้นมัน นาธาน ?!" ราชินี เมธินี ทรุดลงกับพื้น "บ้าน่า นาธาน นั่นลูก... ยังมีชีวิตอยู่เหรอ" ราชา เมธินี ก็ตกใจ "ใช่ครับ ผมเอง นาธาน ลูกชายแท้ๆของพวกคุณไง"

แสดงเนื้อหา
[Image: Kuroto_Continue_Meme.gif]
ตอบกลับ
#47
บทที่ 173 : ความจริงที่แสนเจ็บปวด

"เอ๋ แม่ทัพอันดับที่ 1 ของจอมมารคือ ลูกชายของพวกคุณเหรอ ?!" กัมโบ้ ตกใจ "ตั้งแต่ที่ผมหายไป อาณาจักรนี้ก็ยังโลกสวยเหมือนเดิมเลยนะครับ ไม่ยอมเปิดรับโลกใหม่ให้คนอื่นเข้า เอาแต่ข้ออ้างมาบอกว่า อาณาจักรอยู่อย่างสงบมาหลายปี จนถึงเวลาจนมุมจริงๆก็ต้องมาเปิดให้เข้า แล้วก็ยังมาฝึกผมซะหนักเพื่อจะให้มาปกครองบ้านเมืองโง่ๆนี่อีก ผมเลยแกล้งตายแล้วหนีออกมาเพื่อร่วมมือกับจอมมารยังไงหละ" นาธาน ระบาย "ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ" "หุบปากซะ ยัยเด็กเวร แกไม่ได้ถูกพ่อกับแม่กดดันแบบฉันเหมือนเมื่อก่อน แกไม่มีทางรู้หรอก" รูเมีย พูดแต่โดน นาธาน แทรก
[Image: Kuroto_Continue_Meme.gif]
ตอบกลับ
#48
บทที่ 174 : คุณไม่มีวันเข้าใจหนูหรอก

"งั้นคุณเองก็ไม่เข้าใจหนูเหมือนกันแหละค่ะ คุณไม่รู้เลยว่าการที่หนูสามารถอ่านใจได้แบบนี้มันลำบากมากแค่ไหน พ่อกับแม่หนูต้องทิ้งหนูไป อีก คุณไม่มีวันเข้าใจหนูหรอก" รูเมีย บอกกับ นาธาน "ก็ช่างหัวแกสิ ใครจะไปสน แกมันก็แค่เด็กคนนึงที่บังเอิญโชคดีที่ได้มาอยู่ที่อาณาจักรนี้ก็เท่านั้นเอง ตายซะ" นาธาน เตรียมปล่อยพลังระเบิดใส่ รูเมีย "ตู้ม" เสียงระเบิดดังก้องขึ้น "ไม่เป็นไรนะ รูเมีย พี่มาช่วยแล้ว" ลีอาน่า เอาตัวเข้ามาบัง รูเมีย ไว้

แสดงเนื้อหา
[Image: Kuroto_Continue_Meme.gif]
ตอบกลับ
#49
บทที่ 175 : รำคาญๆๆๆๆ

"ละ...ลีอาน่า" แคนเดิล ยืนนิ่งไปซักพัก "คุณต่างหากหละที่ไม่มีวันเข้าใจ คุณหนะ ทอดทิ้งอาณาจักรและพ่อกับแม่ของคุณแทนที่คุณจะใช้ความสามารถของตัวคุณในการเปลี่ยนแปลงอาณาจักร แต่คุณกลับไปร่วมมือกับจอมมาร เพราะฉะนั้นคุณหนะได้ยอมแพ้ไปแล้ว ยอมแพ้ตั้งแต่ที่คุณตัดสินใจไปอยู่กับจอมมารแล้ว ?!" ลีอาน่า พูด "หนวกหูโว๊ยยยย รำคาญๆๆๆๆ ไม่ว่าจะหน้าไหนก็น่ารำคาญไปหมด" นาธาน ปล่อยพลังระเบิดของเขาไปทั่วจน อาณาจักร เมธินี พังเละถล่มไปทั่วรวมถึงปราสาทด้วย แต่โชคดีที่ประชาชนถูกอพยพไปหมดแล้ว
[Image: Kuroto_Continue_Meme.gif]
ตอบกลับ
#50
บทที่ 176 : นาธานบ้าคลั่ง

"ฮ่าๆๆๆ ผมรอเวลานี้มานาน ในที่สุดผมก็ได้ทำลายอาณาจักรโสโครกด้วยน้ำมือของผมเอง!! ไม่มีอะไรสะใจไปมากกว่านี้แล้ว ฮ่าๆๆๆๆ" นาธานขำอย่างบ้าคลั่ง "ไอ้หมอนี่สติแตกไปแล้ว!?" กัมโบ้บ่น "ลูกแม่ที่สุภาพ เรียบร้อย ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้" ราชินีพูดทั้งน้ำตา "ท่านแม่ถามตัวเองดูเถอะ! ท่านพ่อด้วย! ถามตัวเองดูว่าเรื่องบ้าๆพวกนี้มันเกิดขึ้นเพราะอะไร...หึ! แต่มันก็สายเกินจะแก้ไปแล้ว!!" ราชาและราชินีพูดไม่ออก จู่ๆแคนเดิลก็ชี้นิ้วใส่นาธาน "ไร้สาระ! แกทำเรื่องชั่วร้ายมาตลอดเพียงเพราะแค่ไม่ชอบถูกฝึกเพื่อที่จะปกครองบ้านเมืองเนี่ยนะ...ผมไม่เห็นด้วย!!!"
ตอบกลับ
  
  •  ก่อนหน้า
  • 1
  • ...
  • 3
  • 4
  • 5(current)
  • 6
  • 7
  • ถัดไป 


ไปยังหัวข้อ:


ผู้ที่กำลังดูกระทู้นี้:
9 ผู้เยี่ยมชม